عین این هفته‌نامه‌ها که درباره ستاره‌ها فقط نکات کنکوری بی‌مزه مینویسند، من هم دلم هوس کرد که درباره دوش کمی trivia بنویسم. تا چه قبول افتد و چه در نظر آید!
» تا قبل از دوش روانی، تنها در سه فیلم هیچکاک قتل روی پرده نمایش داده شده بود: حق‌السکوت، بیگانگان در قطار، و حرف M را برای قتل بگیر.
» حذف قهرمان در نیمه اول فیلم امری بسیار نامتعارف در آن زمان بود (و همچنان هست) و برای کسانی که از نیمه‌های فیلم و به هوای جنت لی به سینما می‌آمدند فیلم بی‌سر و ته جلوه میکرد. از آنجایی که در همه پوسترهای فیلم هم تصویر جنت لی به چشم میخورد، هیچکاک دستور داده بود که پس از شروع هر سانس به هیچ عنوان کسی را به سالن راه ندهند.
» ابعاد صحنه‌ای که سکانس در آن فیلمبرداری شد تقریبا 3.5 در 3.5 متر بود که بسیار کوچک و محدود بوده است.
» جنت لی کلا سه هفته سر فیلمبرداری فیلم حاضر بود که یک‌سوم این زمان فقط برای فیلمبرداری سکانس دوش بود.
» برای فیلمبرداری مستقیم از سر دوش، یک دوش مخصوص به قطر تقریبی دو متر ساخته شد تا هیچ آبی رو لنز نریزد.
» گفته میشود که هیچکاک برای آنکه جنت لی درست جیغ بکشد (!) آب دوش را ناگهان سرد کرده است که البته جنت لی این ادعا را رد میکند: «او بشدت نسبت به دمای آبی که من با آن راحت باشم حساس بود و این موضوع تقریبا تبدیل به یک مساله برای گروه شده بود» اشاره لی به تانکر آب و تجهیزاتی است که برای دائما گرم و ثابت نگه داشتن دمای آب در طول این هفت روز بکار گرفته شد.
» ترکیب کردن خون روان در آب در انتهای سکانس و یافتن ماده مناسب چند روز وقت برد. طبیعتا بخاطر سیاه و سفید بودن فیلم رنگ مساله چندان مهمی نبود اما چگالی بسیار متفاوت مواد با آب باعث میشد که حرکت و ترکیب بصری مورد نظر هیچکاک بسختی حاصل شود. بعد از آنکه چیزهای مختلفی نظیر خون مصنوعی و کچاپ تست شدند، آنچه که نهایتا بعنوان خون استفاده شد، شیره شکلات بود.
» فیلم مشخصا بخاطر این سکانس سیاه و سفید فیلمبرداری شد. هیچکاک تصور میکرد تصویر رنگی برای این صحنه خشونت و سبعیتی بیش از اندازه خواهد داشت. هیچکاک احتمالا خطر سانسور را نیز حس میکرده است.
» فیلمبرداری بدون حضور آنتونی پرکینز و بین 17 تا 23 دسامبر 1959 صورت گرفت. پرکینز در این مدت در برادوی مشغول بازی در یک تئاتر بود.
» هیچکاک برای بدل پرکینز افراد مختلفی را آزمایش کرد. او حتی حضور یک زن را هم تست کرد (احتمالا با خودش فکر کرده هر چه باشد الان مادر نورمن قاتل است!).
» صدای فرو رفتن چاقو در بدن در واقع صدای پاره کردن طالبی با چاقو است. در مرحله تست صدا هیچکاک عمدا و بدون دیدن چیزی که پاره میشود، فقط به صداهای ایجاد شده گوش میداد!
» هیچکاک در ابتدا صحنه را بدون موسیقی تدارک دیده بود اما پس از شنیدن موسیقی برنارد هرمن دیدگاهش تغییر کرد.
» این سکانس 45 ثانیه‌ای از تقریبا 90 پلان (با 70 زاویه مختلف) تشکیل شده است.
» جنت لی مکررا اعلام کرده بود که بعد از بازی در این فیلم دیگر نمیتواند دوش بگیرد.
» همچنین پس از نمایش فیلم هیچکاک نامه‌ای از یک پدر دریافت کرد که با عصبانیت نوشته بود دخترش پس از دیدن این فیلم دیگر حاضر به دوش گرفتن نیست. هیچکاک در جواب نوشت: «بفرستینش خشکشویی»