سلام / وبلاگ خوبى دارى / ممنون میشم به منم سر بزنى / نظر یادتون نره / من آپدیت کردم / ممنون که سر زدى / ممنون که نظر دادى / خوشحال میشم نظرتو درباره یادداشت جدیدم بدونم / میخواستم نظرتونو دربار تبادل لینک بدونم / بلینک تا بلینکم / لینک شما رو توى بلاگم گذاشتم / .../.../...
عبارات آشناى مبتذلى‌ست، حداقل براى من. این یادداشت سیزیف باعث شد کمى جدى‌تر به آنها نگاه کنم. شاید اشتباه میکنم، ولی بنظر من هر وبلاگى بالاخره خواننده خودش را پیدا خواهد کرد. چه پانصد خواننده در روز، چه (مثل وبلاگ من) پنج خواننده در روز. اگر هم قرار است پیدا نکند، نمیکند. اینجور تبلیغها اگر عدد کانتر را هم تکان دهد، عدد "خوانندگان" را چندان تکان نخواهد داد. نمیدانم، شاید هم دارم اشتباه میکنم. من خیلى به وبلاگها سر نمیزنم. تقریبا هیچ وبلاگى را بصورت دائم نمیخوانم و توى این دوسه سال عمر وبلاگ ایرانى، مجموع کامنتهایى که گذاشته‌ام به ده نمیرسد. بنابراین طبیعى‌ست که چندان به قواعد بازى آشنا نباشم. مثلا بلد نیستم نظر بدهم. یکى‌دو بار سعى کردم اما نشد. بخودم گفتم الان میروم براى فلانى کامنت میگذارم. آخرین یادداشتش را خواندم. هیچ حس خاصى در من برنیانگیخت. ولى ده تا کامنت خورده بود. من هاج و واج مانده بودم که اینها چه چیزى بنظرشان رسیده که آمده‌اند اظهارنظر کرده‌اند. فکر کردم کارى ندارد که! الان کامنت قبلى‌ها رو میخونم و ایده میگیرم و بعد منم کامنت خودم را میگذارم. صفحه نظرات را که باز کردم، بجز نمونه‌هایى که اول ذکر کردم، بقیه‌اش کمابیش با آن یادداشت مرتبط بود. حالا نوبت نظر من بود. خدایا چه بنویسم؟... هیچ چیز حسابى‌اى بنظرم نرسید. حتى نتوانستم ایده بگیرم. حداقل توى این موضوع زیادى بى‌استعدادم. در نتیجه از دوستان معدودى که برایم کامنت گذاشته‌اند صمیمانه ممنونم چون احساس میکنم خیلی کار شاقى انجام داده‌اند!
بگذریم. host عکسهام رو عوض کردم. اگه احیانا توى عکسها یا لینکها ایرادى هست ممنون میشم تذکر بدین.